Bayraktar!...

Derinden bir oh çektik hem taraftar, hem yönetim, hem de futbolcular; şeytanın bacağını adeta kırdı.
Ne değişti bir haftada?
Sadece Bayram Bektaş gitti.
Gidenin arkasından tek kelime yazmam.
Yazmayacağım yine.
Hayırlı mı oldu?
Görünen köy kılavuz istemezmiş!
Emre Bayraktar’ı basın odasında dinlerken hem sevinçliydim hem de üzüntülüydüm bu genç teknik adam adına.
Sevinçliydim; maça giderken basın mensubu abilerime bu maçı alacağız rahat olun demiştim, yanılmadım, Emre Bayraktar da kazanmasını bildi. Onun adına sevinçliydim!
Emre Bayraktar adına üzüntülüyüm; Zira bu genç adamdan faydalanamayacağız diye.
Umarım; Recep Sermet Boyar gibi haksızlığa uğramaz.
Umarım; Yılport Samsunspor bu genç hocadan faydalanmasını bilir.
Emre Bayraktar, sınıfı en zor sınavda geçmiştir.
Sakarya maçı zor maçtı.
Kaybedersen ligde epeyce bir geriye düşecektin.
Kayıp büyük olacaktı.
Sadece üç değil bu müsabaka bence dokuz puanlık bir müsabakaydı.
Kaybolan morallerin yeniden yeşermesi ayrı bir büyük katkı sağladı.
Bu açıdan bakıldığında Emre Bayraktar’a kocaman bir teşekkür borcumuz var.
O’nu ve teknik ekibi ayakta alkışlıyorum.
Bazen insan burnunun dibindekini göremez ya; Emre Bayraktar da öyle bir yetenek bence.
Maç stratejisi akıllıcaydı.
Önce durdurdu sonra da çabuk adamlarıyla vurdurdu diyebiliriz kısaca.
Öyle şuursuzca saldırtmadı takımını.
Emre hoca evinde oynamanın avantajını da çok iyi kullandı.
Nasıl mı?
Emre hoca; avını bekleyen avcı gibiydi.
Son hamlelerini hep birlikte gördük.
Bu maçı hoca kazandı hoca!
Bu genç yeteneklere yol verin.
Türk futbolu bir yerlere gelecekse; böyle zeki, böyle ahlaklı hocalarla gelecek.
Samsunspor kendi hocasını da bundan sonra kendi yetiştirmek zorunda olmalı.
Buna mecbur mu?
Elbette hayır.
Ancak, bu memleketin yapısında, taşında toprağında bu potansiyel fazlasıyla var.
Yeter ki; Emre Bayraktar’lara sahip çıkalım.
Yeter ki; gençlere inanalım!
Milyon dolarları kendi öz evlatlarınıza verin.
Elin yabancısına değil…