Nerede Bizim Bayramlarımız!...

Bu ülke dini bayramlarda değil milli bayramlarda bayramın güzelliğini doyasıya yaşardı.
Günler öncesinden 19 Mayıs, 23 Nisan ve 29 Ekim provaları başlar okulları ve çocukları bir heyecan sarardı.
Bayramlarda insanlar stadyumlara koşar, ilin valisi, belediye başkanı ve garnizon Komutanı vatandaşların bayramlarını kutlar devlet milletiyle kucaklaşır.
Bütün ülkede ve dünya çapındaki dış temsilciliklerimizde yalnız kamu kurumlarına değil evlerin balkonları Türk bayraklarıyla donatılırdı.
Son 25’senede o muhteşem bayramlarımızı unuttuk.
Usulen çelenk sunumu ve takdim törenleri ile bayramlarımızı sonlandırdık.
O eski bayramları unuttuk.
Şimdi bakın; Jandarma Genel Komutanlığı İçişleri Bakanlığı’na bağlıymış, Kıta değilmiş bundan dolayı jandarma subayları Garnizon Komutanlığı yapamazmış.
İyi de jandarmanın subayları KKK, DKK, HKK subayları da aynı okulda okuyor mezun oluyor sınıflara ayrılıyorlar jandarma subayı olunca garnizon Komutanlığı yapamıyor bu nasıl bir uygulamadır?
Peki; bu uygulama ne zaman başladı son 25 yıldır.
Ne oldu jandarmanın paşası Garnizon Komutanlığı yapamayınca vali ve belediye başkanı ikili protokol yapıp anıta çelenk sundu.
Türk Ordusu’nun çelengi sunulmadı.
Bu hiç olmadı, yakışmadı peygamber ocağı Türk Ordusu neden temsil edilmiyor denilince mevcut Ordu Karargahlarından jandarma Komutanından daha kıdemli paşaları illere göndermeye başladılar.
Misafir Paşa ilin bürokrasisini ve milletini tanımıyor, hiç kimseyle kucaklaşamıyor, milli bayramlarda amacına ulaşmıyor.
Hani derler ya bir deli bir kuyuya taş atar 40 akıllı çıkartamaz diye…
İşte benim bayramlarımda böyle güme gitmiştir!...